ขณะนั้นเอง อติเทพพรวดพราดเข้ามาบอกทนายสม– ชายว่าจุนจีสื่อสารกับผีพิมพิลาสได้ อรวีตกใจถามว่าจริงหรือ!
“ฉันจะโกหกทำไม ไอ้อาจารย์คงมันโทร.มาเล่าว่า วิญญาณยัยพิมพิลาสคุยว่า
มันติดต่อกับหลานของมันได้ไม่ต้องห่วง!!” อติเทพนึกได้บอกทนายสมชายว่า
“ผมจ้างให้หมอผีจับวิญญาณอีแก่นั่นใส่หม้อไว้แล้ว”
กุมาริกาเลยรู้ว่าเพราะวิญญาณพิมพิลาสถูกจับใส่หม้อนี่เองถึงได้หายเงียบไป
“ถ้านี่เป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องแหกตา
ก็ลองให้หมอผีมันบอกให้วิญญาณนังย่ามันต่อรองให้ไอ้จุนจีรีบเซ็นพินัยกรรม
ให้คุณเลยซิ” ทนายสมชายกระหยิ่ม อรวีพยายามจะทักท้วง
แต่อติเทพชิงพูดขึ้นก่อนว่า
“ใช่...ถูกเลย ไป...อรวี ออกไปหาเอกสารแผ่นนั้นให้ฉันเดี๋ยวนี้เลย”
พูดแล้วดึงอรวีออกไปหันตบบ่าทนายสมชายพูดอย่างผยองว่า “คราวนี้ล่ะ
ต้องสำเร็จแน่คุณทนาย”
ทนายสมชายดูแผ่นซีดีในมือยิ้มร้าย พึมพำ
“ฉันก็หวังเช่นนั้นนะนายอติเทพ แต่ถ้าแกหักหลังลูกสาวฉันละก็...แกได้ตายในคุกแน่ หึๆ!”
ooooooo
กรรณาโทรศัพท์ถึงเนตรสิตางศุ์ จึงรู้เรื่องพงอินทร์เธอรีบไปที่โรงพยาบาลทันที
พงอินทร์บาดเจ็บสาหัสนอนอยู่ในห้องพิเศษ
กรรณาโผเข้าไปหาด้วยความตกใจเป็นห่วงไม่มองแม้แต่เนตรสิตางศุ์และหมอวรวรรธที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว
“นายโจ้...นายเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่น่าเอาแต่นอยด์ น้อยใจ คิดมากบ้าบอ จนปล่อยให้นายออกไปหาคุณน้ำหนึ่งตามลำพังเลย ฉันขอโทษ”
กรรณากุมมือพงอินทร์อย่างลืมตัว
พงอินทร์ที่นอนเจ็บอยู่ลุกขึ้นดึงกรรณาไปกอด
แม้กรรณาจะชะงักแต่ก็รู้สึกดีกับอ้อมกอดของคนที่ตนเป็นห่วง
เนตรสิตางศุ์กับหมอวรวรรธนั่งกระสับกระส่าย
เพราะรู้ว่าน้ำหนึ่งอยู่ในห้องน้ำ
และเมื่อน้ำหนึ่งออกมาก็แสดงความห่วงใยใกล้ชิดพงอินทร์ ทั้งยังขอโทษ
กรรณาที่เป็นต้นเหตุให้พงอินทร์ต้องเจ็บตัว
“เอ่อ...ปละ...เปล่านะคะคุณน้ำหนึ่ง ฉันไม่ได้โทษคุณ”
“มันก็เป็นความผิดของฉัน ที่บอกโจ้ว่าคุณช่อเพชรอยู่ที่ไหน
โจ้ก็เลยตามไปจนถูกทำร้าย หนึ่งขอโทษนะโจ้
หนึ่งไม่ควรจะมายุ่งกับเรื่องนี้เลย”
พงอินทร์พูดให้น้ำหนึ่งสบายใจว่าตนไม่ได้โทษ น้ำหนึ่งเลย
น้ำหนึ่งต่างหากที่มีน้ำใจช่วยสืบเรื่องพิมอรจนต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย
กรรณาเองก็ปลอบน้ำหนึ่งอย่าร้องไห้ อย่าคิดมากเลย ตำหนิตัวเองว่า
“ฉันเองที่พลาดพูดไปอย่างนั้น ฉันมันปากไม่ดี ขอโทษด้วยนะคะคุณหนึ่ง”
“ค่ะฉันไม่ถือโทษโกรธคุณ” น้ำหนึ่งลุกขึ้นยืนมองหน้ากรรณานิ่ง จนกรรณารู้สึกหน้าชา
หมอวรวรรธเห็นบรรยากาศไม่ดีจึงชวนเนตร–สิตางศุ์กลับ พงอินทร์ขอบคุณทั้งสอง แต่พอในห้อง
เหลือแค่ตัวเองกับน้ำหนึ่งและกรรณาที่ยืนเผชิญหน้ากัน พงอินทร์ก็กุมหัวกับบรรยากาศที่อึดอัดนั้น...
ooooooo
ในบรรยากาศที่อึดอัดนั้น กรรณาทำลายความเงียบขึ้นว่า เรื่องช่อเพชรตนรู้สึกยังไงๆอยู่ น้ำหนึ่งที่ปอกแอปเปิ้ลอยู่ชะงักทันที
“กี่ครั้งแล้วล่ะ ที่เราได้เบาะแสคุณช่อเพชร แต่พอตามไปก็คลาดกับเขา แล้วเราก็เป็นอันต้องโดนเล่นงานทุกที”
“แปลว่าคุณช่อเพชรจงใจที่จะทำร้ายเรา?” พงอินทร์ถาม
“หึ...นาย โดนซะนอนเดี้ยง
จนเดือดร้อนคุณน้ำหนึ่งต้องมาคอยป้อนแอปเปิ้ลขนาดนี้ยังสงสัยอะไรอีกเหรอ
ค้า...” กรรณาถามประชด
น้ำหนึ่งหยุดปอกแอปเปิ้ลบอกกรรณาว่าถ้ากลัวชีวิตจะไม่ปลอดภัยก็คงต้องเลิก
ตามหาช่อเพชรแล้ว
“ผิดค่ะ การโดนปองร้ายนี่แหละ ของชอบฉันเลยล่ะ ยิ่งทำฉัน
ฉันจะตามไล่ตามล่าไม่เลิก แล้วถ้าฉันจับคนที่ทำ ฉันได้เมื่อไหร่นะ
ถึงเป็นผี...รับรองว่าไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแน่”
แทนที่น้ำหนึ่งจะกลัวกลับยิ้มใส่ ขอให้เธอจับได้เร็วๆ พงอินทร์จะได้เลิกเอาชีวิตมาเสี่ยงตามหาคนร้ายเสียที ย้ำว่า
“หนึ่งสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ค่ะ ว่าขืนช้า อาจจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับโจ้ได้” พูดแล้วหันมองพงอินทร์อย่างเป็นห่วง
จู่ๆกรรณาก็ได้ยินเสียงร้องเพลงของพิมอรดังแว่วมากับสายลม กรรณาชะงักฟังหันมองไปที่ระเบียง เห็นชายผ้าจากชุดสีขาวปลิวอยู่นอกหน้าต่าง
ooooooo
ที่บริษัทซิกซ์เซ้นส์...หลังจากส่งติณห์กลับรีสอร์ตแล้ว คุณหลวงถามว่าเราคิดถูกหรือเปล่าที่ปล่อยเขาไปคนเดียว
“ทำไงได้คะ
มีติณห์คนเดียวเท่านั้นที่จะกลับเข้ารีสอร์ตได้โดยที่พวกนั้นไม่ระแวง”
ญาณินตอบเศร้าๆเพราะเป็นห่วงติณห์ แต่ก็ปลอบใจทุกคนว่า
“ติณห์เขาคงรู้ว่ากลับไปต้องเจอกับอะไรบ้าง
เขาต้องเตรียมตัวเตรียมใจกลับไปรับมืออยู่แล้วล่ะค่ะ”
ติณห์ขับรถไปถึง เมืองกาญจน์ผ่านต้นไม้สูงใหญ่ริมทาง
แต่บนถนนมืดที่มีแต่แสงไฟหน้ารถนั้น ติณห์เห็นเงาดำเป็นฝูงอยู่ข้างหน้า
พอเข้าใหญ่กลายเป็นฝูงอีกาบินตรงเข้ามาหารถเขา ชนรถตายไปหลายตัว
เลือดเปรอะกระจก ติณห์เปิดที่ปัดน้ำฝนปัดจนคราบเลือดจาง
เขาจึงเห็นใครบางคนยืนอยู่กลางถนนข้างหน้า!
เบญจานั่นเอง! เธอยืนจังก้าจ้องมาที่ติณห์ด้วยความไม่พอใจมาก ติณห์ระวังตัว
แอบหยิบอะไรบางอย่างที่เบาะข้างๆมากำไว้แล้วเดินลงจากรถไปหาเบญจา
“พี่ ติณห์! พี่หายไปไหนมา!” เบญจาถามอย่างเอาเรื่อง
ติณห์ทำใจกล้าเดินเข้าหา เบญจาโกรธมากแผดเสียง “หนูถามว่าพี่หายไปไหน
พี่คิดทรยศหนูเหรอ!”
เกิดลม ปั่นป่วนใบไม้ปลิวราวกับเกิดพายุ
ติณห์ปรี่เข้าจูบปากเบญจาพร้อมกับรีบสวมสร้อยเพชรที่หยิบมาให้ทันที
พอเบญจาเห็นสร้อยมีจี้เพชรก็อุทาน “พี่ติณห์...” หายโกรธเป็นปลิดทิ้ง
ฝูงอีกาหายวับ บรรยากาศที่ปั่นป่วนสงบนิ่ง
เบญจาโอบกอดและจูบตอบติณห์อย่างหลงใหล...
จิตญาณินเห็นภาพนั้นถึงกับน้ำตาร่วง
จนป้าออที่เฝ้าดูแลอยู่ตกใจถามว่านั่งสมาธิอยู่ดีๆร้องไห้ทำไม
แต่คุณหลวงรู้เอ่ยอย่างเข้าใจ เห็นใจ แต่ขอให้ญาณินเชื่อใจติณห์
ขอให้เชื่อว่าติณห์รักเธอมั่นคง
ตัวเธอเองนั่นแหละที่ต้องเอาชนะใจตัวเองอย่าให้หวั่นไหวระแวง
คุณหลวงยกมือลูบหัวญาณินปลอบโยน กายหยาบของญาณินพยักหน้ารับรู้พยายามหักห้ามน้ำตาตัวเอง...
ติณห์รำพันความรักความคิดถึงเบญจา เธอถามว่าคิดถึงแล้วแอบหนีไปอย่างนี้หรือ
“พี่ ก็อยากไปหาของมารับขวัญเบญจาให้หายป่วยนี่ครับ” ติณห์จูบหน้าผากเบญจา
ถามว่าชอบสร้อยนี้ไหม ตนเลือกอยู่นานกลัวไม่ถูกใจเธอ เห็นเธอก้มมองสร้อย
เขารีบบอก “ถ้าไม่ชอบ พี่มีอีกอย่างนึงจะให้”
ติณห์พาเบญจามาที่รถบอกให้หลับตา แล้วจึงเอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ให้ พอเธอลืมตาเห็นตุ๊กตาหมีถึงกับอุทาน
“น่า รักจังเลย...ขอบคุณมากค่ะพี่ติณห์ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของหนู
ที่หนูได้เล่นตุ๊กตา ตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยได้รับอนุญาตให้เล่นของเล่นเลย
ขอบคุณจริงๆ” เบญจา กอดซบอกติณห์อย่างหลงใหล
“พี่ดีใจที่เบญจาชอบ เรากลับรีสอร์ตกันเถอะ ป่านนี้มัมคงรอพี่แย่แล้ว”
ooooooo
ติณ ห์กลับมาถึงรีสอร์ต เห็นมิรันตียืนอยู่กับสมคิดมีกรกฎยืนคุมเชิงอยู่
มิรันตีดีใจชี้บอกสมคิดว่าดูซิใครมา พลางตัดพ้อติณห์ว่า
นึกว่าทิ้งแม่ไปแล้ว
ติณห์บอกว่าตนจะทิ้งแม่ไปได้ยังไง สมคิดถามประชดว่าหายไปไหนมา ไปเยี่ยมแม่มดหมอผีที่วางยาเบญจาจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดรึเปล่า!
เบญจา ชิงตอบแทนติณห์ว่า เขาไม่ได้ไปหาญาณิน
แต่ไปหาซื้อของขวัญมาอวยพรให้ตนหายเร็วๆ พลางอวดทั้งสร้อยและตุ๊กตา
พูดอย่างมีความสุขว่า “ในชีวิตเบญจาไม่เคยได้ของพวกนี้มาก่อนเลย”
มิรันตี หัวเราะร่าต่อว่าติณห์ที่จะเซอร์ไพรส์หวานใจก็ไม่บอก
ทำให้ตนเป็นห่วงขอหอมแก้มให้ชื่นใจ แล้วย้ำกับติณห์ว่า
ต้องดีกับเบญจาให้มากๆ เพราะเธอทำทุกอย่างเพื่อรีสอร์ตของเรา
ชม้ายไปทางสมคิดแล้วย้ำว่า
“โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ว่าที่หุ้นส่วนใหญ่ของเรามิสเตอร์รอบบี้ คิดส์!”
เมื่ออยู่กันตามลำพัง
ติณห์ติงมิรันตีว่าแน่ใจหรือที่จะเอาสมคิดมาเป็นหุ้นส่วน
มิรันตีที่กำลังคลั่งไคล้สมคิดถามว่า ใครคือสมคิด เขาคือมิสเตอร์รอบบี้
คิดส์ต่างหาก ไปเรียกเสียจนเห็นบ้านนอกไร้สกุลหมด
ติณห์จึงบอกความ จริงว่า รอบบี้ คิดส์คนนี้ ที่แท้คือ
หมอผีสมคิดที่เคยร่วมมือกับกำนันพงศ์ส่งภูตผีวิญญาณมาหลอกหลอนที่นี่จนตน
เกือบจะสร้างรีสอร์ตไม่สำเร็จ
มิรันตีไม่เชื่อ
บอกติณห์ว่าจะเชื่อก็ต่อเมื่อเขาหาหลักฐานมายืนยันได้ว่าเป็นคนคนเดียวกัน
ซ้ำยังตำหนิติณห์ว่าถูกญาณินล้างสมอง
ขู่ว่าจะฟ้องเบญจาว่าเขายังแอบเชื่อญาณินอยู่
ติณห์หนักใจว่าจะหาหลักฐานมายืนยันว่า รอบบี้ คิดส์คือหมอสมคิดให้มิรันตีเชื่อได้อย่างไร...
ooooooo
สมคิด ไม่พอใจมากที่เบญจาชอบตุ๊กตาหมี เบญจาบอกว่าพ่อไม่เข้าใจ
เพราะมันไม่ใช่แค่ตุ๊กตา
แต่มันคือความห่วงใยของติณห์ที่มาประโลมใจตนต่างหาก
“แกนั่นแหละที่ไม่ เข้าใจ! หึ...ทำไมตั้งแต่เล็กจนโตที่ฉันเลี้ยงแกมา
ฉันไม่เคยให้ของเล่นพวกนี้กับแกเลย ก็เพราะไอ้ของพวกนี้มันคือความอ่อนแอ
มันคือความฝันลมๆแล้งๆที่ฉันไม่อยากให้มันอยู่ในตัวแก แกต้องเข้มแข็ง
แกต้องไม่เพ้อไม่ฝัน ไม่มีความรัก มันจะทำให้แกเป็นคนขี้แพ้...”
สมคิดสั่งให้กรกฎเอาตุ๊กตาหมีไปทิ้งเสีย
เบญจาไม่ยอมให้กรกฎเอาไปทิ้ง สมคิดปรามว่าเดี๋ยวนี้เบญจากล้าขัดคำสั่งตนหรือ เบญจาขอร้องให้ตุ๊กตาหมีตัวนี้อยู่กับตนเถิด
“นัง โง่! ไอ้ติณห์มันเห็นจุดอ่อนแก มันถึงซื้อตุ๊กตาตัวนี้มาง้อแก
แกจะได้เลิกสงสัยว่ามันหายหัวไปหาอีนังญาณินมา”
เบญจาไม่เชื่อเพราะตนใช้เสน่ห์พ่องั่งแม่งั่งมัดใจติณห์ไว้แล้ว
“หึๆๆเสน่ห์มัดได้ก็แก้ได้
ฉันชักไม่แน่ใจว่าเสน่ห์ของแกจะเอาไอ้กะล่อนนั่นอยู่” แล้วสมคิดก็บอกกรกฎ
“ต่อแต่นี้ ฉันจะจับตาดูมันไว้ทุกฝีก้าว”
สมคิดมองหน้ากรกฎ กรกฎยิ้มให้อย่างมีเลศนัย ในขณะที่เบญจายังเชื่อมั่นในเสน่ห์ของตัวเอง
ooooooo
ปาร์คจุนจีกับกรรัมภาที่ห้องหนึ่งในโรงแรมที่พัก เขาเล่าให้เธอฟังว่า
“ลี จองกุ๊กสืบจากที่มาในอินเตอร์เน็ตได้แล้ว ฝีมือนายอติเทพแน่ๆ
ที่ปล่อยข่าวลือระหว่างผมกับคุณทำลายชื่อเสียงของผม แล้วทำลายอนาคตของคุณ
เพื่อที่จะหยุดเราสองคนให้เลิกคบกัน
แล้วร่วมมือกันตามหาหลักฐานที่มันฆ่าคุณย่า”
ขณะทั้งสองกำลังปรึกษาและ เย้าแหย่กันตามประสาคนมีใจให้กันนั้น
ก็มีเรื่องกวนใจ
เมื่อลีจองกุ๊กมาเคาะประตูบอกว่าผู้กำกับและตัวแทนของบริษัทที่ร่วมทุนละคร
เรื่องนี้กำลังขึ้นลิฟต์มาหาเขา
จุนจีจึงให้กรรัมภาเข้าไปแอบในห้องนอนตนก่อน
พี่ป๋องผู้กำกับและตัวแทน บริษัทที่ร่วมทุน มากันอย่างตึงเครียด
พี่ป๋องถามอย่างไม่พอใจว่าถ้าเป็นแบบนี้กี่ปีจึงจะถ่ายเสร็จ
ตัวแทนผู้ร่วมทุนก็พูดถึงการขาดทุนเนื่องจากต้องหยุดถ่ายเพราะจุนจีมาหลาย
ครั้งแล้ว ซองซูก็ตามมาถล่มซ้ำว่า
“โดยเฉพาะผีย่าจุนจีที่ทำให้ทุกอย่างป่วน คนที่ตายไม่ดีมักจะเฮี้ยนแล้วย่านายก็ถูกงูกัดตายอย่างโหด มันต้องเฮี้ยนมากๆเลย”
“หยุดพูดถึงย่าฉันเดี๋ยวนี้นะ” จุนจีโมโหลุกขึ้นชี้หน้าปรามซองซูจนลีจองกุ๊กต้องดันตัวไว้
“ไม่รู้ ล่ะ ถ้าคุณยังไม่จัดการเรื่องผีสางของคุณ
ผมคงต้องปรึกษากับคนเขียนบทให้ลดบทคุณลงเพราะ
ไม่งั้นปีนี้เราถ่ายไม่ทันออนแอร์แน่” พี่ป๋องขู่แล้วหุนหันออกไป
ลีจอง กุ๊กตามไปขอความเห็นใจ ขอพี่ป๋องให้โอกาสกับจุนจีบ้าง
จุนจีเป็นคนรับผิดชอบงานมากเขาเป็นคนตั้งใจส่วนซองซูที่ฟังอยู่พูดอย่างสะใจ
ก่อนเดินออกไปว่า
“บทแกหดแน่ไอ้จุนจี ดีไม่ดี ซองซูนี่แหละอาจจะถูกดันขึ้นมามีบทนำแทนแก หึๆ!”
แม้จะต้องเผชิญกับปัญหาหนักหน่วง แต่จุนจีก็มีกำลังใจที่จะสู้เพราะมีกรรัมภาอยู่เคียงข้างให้กำลังใจเสมอ
แต่ไม่ทันไร มือถือของจุนจีก็มีเมสเสจเข้า เขากดดูแล้วตกใจ ส่งให้กรรัมภาดูต่อ
“ตอน นี้ วิญญาณย่าแกโดนฉันกักขังเอาไว้
ถ้าแกยังไม่ยอมเซ็นรับพินัยกรรมให้ฉัน ฉันจะเอาวิญญาณย่าแกถ่วงน้ำ
ให้ทุกข์ทรมานไม่ได้ไปผุดไปเกิด”
พออ่านจบ เท่านั้น ลีจองกุ๊กก็ถือซองสีน้ำตาลเข้ามาอย่างรีบร้อน
บอกว่าอติเทพให้คนเอาเอกสารมาส่งให้เขาเซ็น
ตนเปิดดูแล้วมันเป็นพินัยกรรมฉบับเดิม
จุนจีจึงเล่าว่าอติเทพจับวิญญาณคุณย่าไปต่อรองให้ตนเซ็นพินัยกรรมให้มัน
“หา! ไอ้บ้านั่น ถึงกับจับวิญญาณไปเป็นตัวประกันเนี่ยนะ!”
จุนจีพยักหน้าอย่างแค้นใจ
ooooooo
ที่ห้องทำงานของทนายสมชายในสำนักงานทนายความ อติเทพ ทนายสมชาย และอรวี
นั่งคุยกันอยู่อย่างย่ามใจที่ใช้วิธีจับวิญญาณพิมพิลาสมาต่อรองกับจุนจี
อติเทพผยองถึงขั้นบอกว่าถ้าถึงขั้นนี้แล้วจุนจียังไม่ยอมตนก็จะทำทุกอย่างแม้แต่ไปงมหากระดูกพิมพิลาสขึ้นจากทะเลมาต่อรอง
กุมาริกาที่ติดตามอรวีตลอดเวลา ได้เห็นได้ยินกลุ่มนี้คุยกัน อุทานอย่างคาดไม่ถึงว่า
“โธ่ อรวี...นี่ร่วมมือกับมันทุกอย่างเลย แม้กระทั่งจับผี
ทำไมไม่รู้จักหยุดเสียที แล้วนี่มันจับผีคุณพิมพิลาสไปไว้ที่ไหนเนี่ย?!”
เหมือนอรวีจะได้ยิน แต่ทำเป็นไม่สนใจ กุมาริกาฉุนตะโกน
“บอกมาว่าเอาวิญญาณคุณพิมพิลาสไปไว้ที่ไหน!”
ทันใดนั้น มือถืออติเทพดังขึ้น พวกเขานึกว่าจุนจีโทร.มา
แต่ที่แท้เป็นอาจารย์คง อติเทพรับสาย “อาจารย์ โทร.มาทำไม
มีอะไรก็พูดทางโทรศัพท์นี่ซิ
ทำไมต้องให้ถ่อไปหาถึงที่สำนัก...ธุระด่วน...เออ...แล้วผมจะไปหา”
“ไม่ได้การล่ะ โกลเด้นเบบี้ ได้เวลาทำงานแล้ว!!” กุมาริกาตื่นตัวขึ้นทันที
ooooooo
ติณห์ตัดสินใจแอบเข้าไปในห้องพักของสมคิดเพื่อหาหลักฐานไปยืนยันกับมิรันตีว่าหมอผีสมคิดกับรอบบี้ คิดส์เป็นคนเดียวกัน
สมคิด อยู่ที่สระน้ำมีกรกฎกดเครื่องฉายภาพไปบนกำแพง
เปิดหน้าและความสัมพันธ์ของพวกญาณินรวมทั้งสามีและคนรักตลอดจนผู้เกี่ยวข้อ
งอย่างพิชชาแนะนำแก่สมคิด
จนถึงรูปกรรณาอยู่กับพงอินทร์ สมคิดก็คิดอะไรได้ทันที พึมพำ “ดร.แผนยุทธ!
ถึงเวลาที่เราต้องเป็นฝ่ายรุกแล้ว” เบญจาถามว่าเราลงมือเมื่อไร
“เร็วที่สุด”
กรกฎรับคำทันที แล้วทั้งหมดก็พากันเดินกลับมาที่ห้องพัก
ติณห์กำลังค้นเอกสารของสมคิด แต่เอกสารทุกชิ้นใช้ชื่อ รอบบี้ คิดส์
แต่เพียงชื่อเดียว ติณห์ร้อนใจที่ยังหา หลักฐานไม่ได้
มือไปปัดถูกเหยือกน้ำตกแตกอีก ติณห์ยิ่งร้อนใจ
หาผ้ามาซับน้ำเอาถุงใส่ผ้ามาเก็บเศษแก้ว ตัดสินใจต้องรีบออกไป
แต่พอเดินไปถึงประตู สมคิดกับพวกเดินมาถึงพอดี!
ติณห์ได้ยินเสียงไขกุญแจ รีบหลบ ประตูเปิดเป็นจังหวะที่ติณห์กระโดดหน้าต่างหนีพอดี
“จับ มันให้ได้!” สมคิดสั่ง เบญจาถามว่ามันเป็นใคร “หึๆ
แกยังสงสัยอีกเหรอว่าใคร” สมคิดหัวเราะอย่างรู้ว่าเป็นติณห์
เบญจาหันมองส่ายหน้าพึมพำเหมือน พยายามหลอกตัวเองว่า
“คงไม่ใช่...พี่ติณห์นะ”
ติณห์วิ่งสุดฝีเท้า แต่ถูกกรกฎตามทันจนติณห์แปลกใจว่าทำไมมันมาเร็วอย่างนี้
กรกฎกระโดดคว้าตัวติณห์ทำให้ล้มกลิ้งไปด้วยกัน
กรกฎจึงรู้ว่าที่แท้เป็นติณห์ ที่มุมปากติณห์มีเลือดออก
ติณห์มองหน้ากรกฎพูด อย่างแค้นใจ
“แกมันปีศาจ พวกหมอผี ฉันจะกำจัดพวกแกไปจากรีสอร์ตฉันให้ได้”
กรกฎ พยายามจะจับติณห์ ถูกติณห์คว้าถาดที่ใส่เทียนลอยอยู่ในน้ำสาดใส่
ไฟติดที่แขนเสื้อกรกฎ มันมัวแต่ปัดดับไฟติณห์จึงฉวยโอกาสนั้นหนีไปได้
“ติณห์ มึงตายแน่!!” กรกฎคำราม
ooooooo
ติณห์โทร.บอกณัฐเดชว่าตนทำพลาดแล้ว พวกมันรู้ตัว ให้รีบมาหาตนเดี๋ยวนี้เลย ต้องใช้แผนสองด่วน
จิตญาณินรับรู้ว่าติณห์กำลังอยู่ในอันตราย เธอออกจากสมาธิรีบไปช่วยติณห์
ป้าออเป็นห่วงขอช่วยขับรถให้
เวลาเดียวกับเธอรีบโทร.ถึงณัฐเดชถามว่ารู้เรื่องติณห์แล้วใช่ไหม
นัดเดี๋ยวเจอกัน ณัฐเดชพยายามจะทักท้วง แต่เธอวางสายไปแล้ว
ณัฐเดชร้อนใจรีบออกจากบ้าน เนตรสิตางศุ์ขอตามไปด้วย หมอวรวรรธเป็นห่วงแฟนขอตามไปอีกคน
ระหว่าง ทาง ญาณินโทร.บอกติณห์ให้รีบหลบเข้าวัดที่ใกล้ที่สุด
หลบอยู่ในอุโบสถเป็นพัทธสีมาจะช่วยปกป้องเขาจากอาคมร้ายได้ แล้วตนจะไปช่วย
ติณห์แปลกใจว่าญาณินรู้ได้อย่างไร ญาณินตอบอย่างรีบเร่งว่า
“คุณจัดการ พวกมันคนเดียวไม่ได้...” พอดีมีสายซ้อนเข้ามา
ญาณินบอกว่าณัฐเดชโทร.มาจึงกดรับสายกลายเป็นคุยกันสามสาย
ณัฐเดชบอกติณห์ให้รีบขับหนีเข้ากรุงเทพฯก่อน
ติณห์ไม่ยอมไปยืนยันต้องช่วยมิรันตีก่อนกลัวว่าพวกมันแค้นตนแล้วจะทำร้ายแม่
แทนญาณินบอกว่า “ก่อนจะคิดช่วยมัม คุณต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน
รีบเข้าไปหลบในวัดเดี๋ยวนี้เพราะพวกมันกำลังตามมา”
อ่านละคร สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ตอนที่ 15 วันที่ 25 ต.ค. 56
บทประพันธ์โดย:ณารา/ร่มแก้ว/ซ่อนกลิ่น/เก้าแต้ม/แพรณัฐ จากบทละครโทรทัศน์ทางช่อง 3
บทโทรทัศน์ : ทิพย์ธิดา ศรัทธาทิพย์, สุธิสา วงษ์อยู่, เบญจมาศ
ดาลหิรัญรัตน์, ศักดิ์ชาย เกียรติปัญญาโอภาส, โรจนินทร์ และ ณัชชานิษฐ์
จิรรุ่งโรจน์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2กำกับการแสดง : ตระกูล อรุณสวัสดิ์
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ผลิต : ค่ายชลลัมพี โปรดั๊กชั่น จำกัด
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 แนวละคร : คอเมดี้
สื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 วันเวลาออกอากาศทุกวันศุกร์ -เสาร์ และอาทิตย์ เริ่มเวลา 20.15
ติดตามชมสื่อรักสัมผัสหัวใจ 2 ได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ
